Восеньскі санет
RSS FeedІзноў апалая лістота пахне смерццю…
Яе паліць, ці проста – на кампост.
А вецер не дае яе падмесці,
З-пад веніку даўгі цягае хвост.
І казачныя вобразы мільгаюць
Паміж апанаваных мітуснёй
Чывоных, жоўтых колераў. Гуляюць.
Мы з гэтымі ўспамінамі заснём.
Ад містыкі і казак да штодзённай
Жыццёвай прозы зводзіцца заўжды.
Цяпліцца сэрца марай летуценнай,
Каб нас не закраналі халады.
Я веру, што не скончыцца жыццё
Пакуль расце, ляціць і хтось мяце лісцё.
Апошнiя водгукi
3 года 49 недель назад
3 года 51 неделя назад
7 лет 39 недель назад
7 лет 39 недель назад
7 лет 40 недель назад
8 лет 42 недели назад
8 лет 42 недели назад
9 лет 28 недель назад
10 лет 26 недель назад
10 лет 42 недели назад