Даждлівая восень

"Даждлівая восень"
Вецер хмары прыціскае
Да прамоклае зямлі
З неба сее як скрозь сіта
Сіратлівыя палі..
Хаты дрэмлюць за пагоркам
Не відаць жывой душы
Ані крыка ні гаворкі
Стог стуліўся на мяжы
Рвецца вецер,бье ў сцен
Быццам здосны велікан
Набярэ вады ў жмені
Сыпане і ў той жа час
Зноў палезе ў кішэні
Каб паліць усе на запас
Пуста,сумна,адзінока
Дзе ахопіць толькі вока
Ціха гляне у аконца
Ліст апошні на галлі
Дожд і дожд ідзе бязконца
Плямы чорныя раллі
Толькі ў печы не здаецца
Бьецца,цепліцца агонь
Захістаецца,узаўецца
Быццам просіцца ў далонь
І на сэрцы пацяплее
І душу маю сагрэе
Весялей гляджу я з хаты
На самотныя двары
Пройдзе дождж і перастане
Лье ен толькі да пары.