Мікалай Кот

RSS Feed

"Восень"

Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

"Восень"
Залацістыя кроны дрэў
Над пластамі туманаў белых
Не чуваць больш птушыны спеў
Россып яблык у траве пераспелых
Хмаркі мяккай кудзеляй плывуць
І куды,не вядома
У сінім небе шнурочак вядуць
Жураўлі ўсе далей ад дома
Адцвілі ў лясах верасы
Засыпае іх ліст з пазалотай
Як чырвоныя абрусы
Журавіны на багнах-балотах
Абмялеўшая рэчка журчыць
Па каменчыках-перакатах
Дуб стары на пагорку стаіць
Нібы рыцар у лісточках- латах
Сонца ўстане,вакол заіскрыць
Трава ў інеі раніцою
Серабрыстая тонкая ніць
Павуцінка плыве над зямлею

"Ціха восень дагарае.."

Сярэдняя: 4.4 (7 галасоў)

"Ціха восень дагарае.."
Тонкай ніцьцю белых кросен
Заплятае дрэвы восень
Чырванеюць журавіны
Сокам пырскае каліна
Восень з фарбаю гуляе
З пазалотай ліст губляе
Ветрам лісцік абарвецца
Уніз да долу панясецца
Усе далей ад маці-дрэва
Не пачуе птушак спевы
Упадзе,згніе,загіне
Назаўседы свет пакіне
Так заведзена з прадвеку
Што лісту,што чалавеку
Усе навокал час свой мае
Ціха восень дагарае
Шапаціць ліст пад нагамі
Дол засцелен дыванамі
І зіма не за гарамі
Сыпне белымі снягамі
Прыйдзе час,зямля прачнецца
Сонца ў небе ўсміхнецца
Дрэва вільгаці напьецца
Зноў жыцьцевы круг пачнецца.

Даждлівая восень

Сярэдняя: 4.6 (9 галасоў)

"Даждлівая восень"
Вецер хмары прыціскае
Да прамоклае зямлі
З неба сее як скрозь сіта
Сіратлівыя палі..
Хаты дрэмлюць за пагоркам
Не відаць жывой душы
Ані крыка ні гаворкі
Стог стуліўся на мяжы
Рвецца вецер,бье ў сцен
Быццам здосны велікан
Набярэ вады ў жмені
Сыпане і ў той жа час
Зноў палезе ў кішэні
Каб паліць усе на запас
Пуста,сумна,адзінока
Дзе ахопіць толькі вока
Ціха гляне у аконца
Ліст апошні на галлі
Дожд і дожд ідзе бязконца
Плямы чорныя раллі
Толькі ў печы не здаецца
Бьецца,цепліцца агонь
Захістаецца,узаўецца
Быццам просіцца ў далонь
І на сэрцы пацяплее
І душу маю сагрэе
Весялей гляджу я з хаты
На самотныя двары
Пройдзе дождж і перастане
Лье ен толькі да пары.

Усе аўтары