Сенька Пралеска

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Яшчэ не ацэнена

Росы ў косы...Па-над ветрам,з цягам часу ў маладосць. Асядлаўшы звон паветра,адчувая часу млосць. Сонцам развядучы ночы,ранку дасылаць лісты, Зазірая ночы ў вочы,з цемры ў дзень шукаць масты. Разгубіўшы зорак срэбра,таямнічы той напой, Подых поўдня,даўшы ў рэбра, Навальніц ствараў настрой. *** Адзвінелі кветкі ў полі... Ужо счарнеў рамонкаў рай... Скрозь празрысты светлы золак У полі адшукай той край... Гаманілі птушкі ў небе,а цяпер прастор пусты, ды з гаючай нетры лета крочым у восень- я і ты. Nike