Сяргей Брандт

RSS Feed

ВЕРАСЕНЬ, ЯК ВЕРАСЕНЬ

Сярэдняя: 4.8 (122 галасоў)

Пабялiлi лес туманам -
Густым, цяжкiм малаком.
Нешта холад кроча рана,
Енчыць зайцам пад акном.

Трава раптам пажаўцела,
Гарыць толькi кроў рабiн.
Лiсце з мокрым абляцела
З пачарнеўшых ушчэнт галiн.

Адыйшло павольна лета,
Промнем жоўтым праз раку.
I стаяць нiкчэмна кветкi
Плямкай стылай без граху.

Гусi закружылi нейкi
Танец нудны, знiк спакой.
Прыкрывае ростань векi,
Вечар з дымам, шлях з гарой.

Сяргей Брандт, 02.09.2013

ЛІСТАПАД

Сярэдняя: 4.8 (65 галасоў)

Лiст асеннi аблятае,
Бо жыцця свабоду мае.
Вецер жоўтым зацярушыць,
Потым трапiць лiст у лужу.

Там ён стане мокрым смеццем,
Не патрэбна смецце дзецям.
Чырвань вогнiшчам дымiцца,
А вавёркам лiпень снiцца.

За бярозай - дух асiны
Дзень дажджлiвы не пакiне.
На ўзлеску жывым зданнем
Махне зямлi на развiтанне.

Сяргей Брандт, 03.10.2013

МІНОРНАЕ ПАЧУЦЦЁ

Сярэдняя: 4.7 (63 галасоў)

Залатым халодным лiсцем,
Можа хто не заўважае…
Мяце восень, душы чысцiць,
На вятрах жалобна грае.

Вырай цягнецца да лесу
I бярозкi сцiпла плачуць.
Туман хустачкай завесiў,
Усё, што мае вiд жабрачы.

Мокнуць пад дажджом дарогi,
I дрыжаць маркотна хмары.
А бальшак на дзень кароткi
Знiк у восеньскiм пажары.

Сяргей Брандт, 30.09.2013

Усе аўтары