Віктар Стрыжак

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Як ні плач ты, І як ні кляні, Я ніколі Не буду з табою. Восень едзе На рабым кані, Паганяючы жоўтай журбою… Восень цягне Душу на прастор Задуменнасці, Цішы і стомы. Толькі ты Зараз побач не стой, Я хачу быць, Як лёс, Невядомым. Я за лета Так многа пазнаў. Адганяючы сорам, Як злодзей, Краў глухімі начамі Па снах Распасцёртую Шчырую слодыч… А цяпер Залатыя грахі За прысадамі нашымі Скіну. Не патрэбна ні слоў, Ні рукі. І лічы, Што я недзе Загінуў. Ты даруй І ў мяне зазірні, Захлынуўшыся Чорнай кляцьбою: Восень едзе На рабым кані, Паганяючы жоўтай журбою…Nike Air Penny 3