Алесь Спіцын
RSS FeedЗрываюцца гронкі дамашняй рабіны...
Зрываюцца гронкі дамашняй рабіны,
як кроплі крыві на бялюткі паркаль,
і свецяць апошняй лістотай асіны,
і моліцца дуб — адзінокі святар.
Туманныя спевы без слоў і без грання,
хусцё паграбальнае, сонны сусвет,
самотныя думкі ды крык развітальны,
слязою туманнай заплаканы след...
Так восень туманам сівее, малюе
няісныя постаці ў белай імгле
і белай бязглуздзіцай далі рыхтуе
халоднаму подыху — новай зіме.
Апошнiя водгукi
42 недели 1 день назад
44 недели 1 день назад
4 года 32 недели назад
4 года 32 недели назад
4 года 32 недели назад
5 лет 34 недели назад
5 лет 34 недели назад
6 лет 21 неделя назад
7 лет 19 недель назад
7 лет 35 недель назад