Алег Мінкін
RSS FeedЛістапад
Абляцелі жалуды.
Дапякаюць халады.
Пад нагой лісцё шуршыць.
А навокал — ні душы.
У выгоністым бары,
У прыціхлым гушчары
To наперад, то назад
Ходзіць дзядзька Лістапад.
Адпачнуў бы ён крыху
Ў зацішку на імху,
Ды не грэе болей дух
З лісця зроблены кажух.
Над цёмным карэннем, высока ў сінечы...
Над цёмным карэннем, высока ў сінечы,
У шатах шумлівых, куды ні зірні,
Лісты бестурботна трымцяць і трапечуць,
Забыўшы заўчасна свае карані.
Шапочуць: мы ў іншым жывем вымярэнні,
I голас у кожнага свой, і жыццё...
Ды станецца восень лістам адкрыццём,
Пранізлівы вецер дыхне азарэннем —
I зноў, як калісці, да цёмных карэнняў
Пачне, адпалаўшы, вяртацца лісцё.
Апошнiя водгукi
35 недель 6 дней назад
38 недель 2 часа назад
4 года 25 недель назад
4 года 26 недель назад
4 года 26 недель назад
5 лет 28 недель назад
5 лет 28 недель назад
6 лет 15 недель назад
7 лет 13 недель назад
7 лет 29 недель назад