Ала Канапелька
RSS FeedВосень едзе на рабым кані...
Восень едзе на рабым кані.
Сярод свету — разветраны сад.
Як калянае лісце калін,
Вераснёўскі плыве зарапад.
I адрынуты голас ад слоў.
Толькі памяць — у вецер, як крык.
Зноўку белыя крылы буслоў
Жаль нясуць праз чужы мацярык.
А над краем — тугая туга:
Восень, вецер і чыстая ноч.
I глядзіць мірыядамі воч
Неба ў душу...
Глыбела неба, зоркі халаднелі...
Глыбела неба, зоркі халаднелі.
Ступала восень зорнай паласой.
Апошні мёд насілі пчолы ў келлі
На санцагрэве з буйных верасоў.
За жураўліным клінам павуцінка
Плыла трывожна з восеньскай вярсты.
...Яшчэ сініцам весела адцінькаць
У голлейку пажоўклыя лісты.
А там дажджы рабінай апякуцца,
I выпадзе халодная раса...
He, не мае красёнцы гэта ткуцца,
He мой — халоднай восені пасаг.
I не мае то вусны загарчылі
Салодкім мёдам позніх верасоў...
I сняцца сны ўспамінамі чужымі.
Ступала восень зорнай паласой.
Апошнiя водгукi
3 года 9 недель назад
3 года 11 недель назад
6 лет 51 неделя назад
6 лет 52 недели назад
7 лет 2 дня назад
8 лет 2 недели назад
8 лет 2 недели назад
8 лет 41 неделя назад
9 лет 38 недель назад
10 лет 2 недели назад