Віктар Ярац

RSS Feed

Мова дрэў

Сярэдняя: 5 (3 галасоў)

У родным краі размаўляюць дрэвы
на мове сонца, ліўняў і вятроў,
зялёных раніц, поўдняў загарэлых,
птушыных таямніц, трывог і сноў.

Мне мову не забыць бяроз і сосен
і кожны гук іх старажытных слоў,
бо з гэтых дрэў стартуе ў неба восень
журботнымі чародамі буслоў —

насустрач ветру і паўднёвым землям,
дзе птушкі не выводзяць птушанят,
і, сумныя, чакаюць, як збавення,
вяртання ў край бярозавых прысад...

Рушанне

Сярэдняя: 3 (2 галасоў)

Ёсць у прыродзе час асенні — рушанне,
калі звяры вылазяць з нор сваіх,
вужыныя сцяжынкі ўзварушаны
хадой істот відушчых і сляпых.
Сівых лясоў трывожачы дрымоту,
пануры лось цярэбіць гушчары,
рыкаючы на клёнаў пазалоту,
на фарбы пераходнае пары.
Сыходзяцца ў далінах жалудовых
прапахлыя карэннем вепрукі,
а ніцавока-сцішаныя совы,
як вераснем узнятыя куркі...
Сляды апалым лісцем зацярушаны,
з палян сплывае парадзелы цень.
Жыве ў прыродзе час асенні — рушанне,
калі звініць струной шчымлівай дзень
над тым, што не збылося і збылося,
над халадком вачэй і журавін,
і зразумела-ясным словам в о с е н ь
плыве над галавой птушыны клін.
Яшчэ гаям гарэць да снегападу,
развітвацца лістоце з сінявой.
Суцішна на суровую нараду
сышліся дрэвы шчыльнаю сцяной...
Ёсць у прыродзе час асенні — рушанне,
калі жывое верыць у працяг.
А шар зямны ўсё кружыцца і кружыцца
і лісцем засцілае золкі шлях.

Усе аўтары