Ірына Касянкоа

Select ratingДрэннаНармальнаДобраВыдатнаВельмі выдатна

Яшчэ не ацэнена

Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю - зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту няма. Толькі ўчора смяялася лета Пасля сустрэчы з гарэзай-вясной. Ах, ну чаму не здзяйсняецца мэта- Каб заставацца заўжды маладой?! Я не сумую, а слёзы ільюцца Разам з самотным, халодным дажджом. Кліча дзяцінства і просіць вярнуцца У сінюю далеч, у родны мой дом... 1 верасня 2017г Nike