Кроплі, як слёзы…

Кроплі, як слёзы…
Халоднае шкло.
Далеч закрыла
смуга.
Ўсё, што мінула,
урэшце, тло.
Ўсё, што прыйшло, -
туга.

Думкаю можна
ляцець у свет,
Але ж –
нялётны дзень.
Там, за акном,
памірае цвет
Колерам
у агмень.

Кволыя промні
таго агню
Тушыць заўзята
дождж.
І, як падатак
пустому дню,
З клёна
злятае
грош…