Восень.

1
Прыгадаўся на ранку
Позірк девы самотнай -
Рыжаватыя косы
Апаясалі стан,
Пад мелодыю верасня,
Музай пяшчотнай,
Захінала нас восень
У атласны кафтан.
2
У паглядзе мігцелі
Брыліянтамі росы
З крышталёвай кароны
Сівых туманоў...
У люстэрках вачэй
Сенажаці, пакосы
Незнаёмы мастак
Размалёўваў без слоў.
3
Разбаўляў ліха дождыкам
Морасным фарбы,
На палітры абшараў
Радзімай зямлі...
І ліліся ў прасторы
Карцінамі скарбы
Праз пейзаж, натюрморт,
Авангарды Далі.
4
З далячыні нябёсаў
Даносілі ветры
Развітальныя песні
Гусей, журавоў,
У якіх абяцалі
Вярнуць на прадвесні
Пералётных пярнатых
З вандроўкі дамоў.
5
Гэта дева святая
Напомніла маці,
Што бароніць душою
Жыцця дабрабыт,
Прытуліўшы да сэрца
Калыску дзіцяці
З першых хвіль нараджэння
Да могільных пліт.
6
Не відаць ў ёй канца,
Як няма і пачатку -
Гэты позірк, як вір,
Ўсё бурліць і нясе…
Только восень праложыць
Саломінкай кладку
І прадоўжыць жыццё
Ўсяму пакрысе…