Восень зноў…

RSS Feed
Яшчэ не ацэнена

Восень зноў… Плача клін жураўліны
Над суровым маўчаннем бароў…
Жоўты клён ушыркі рукі раскінуў,
Каб мяне захіліць ад вятроў.

Сонца ласціць азёрную роўнядзь
I абшар залатых берагоў…
Восень зноў – і ніхто не віноўны
У халодным бязмоўі лугоў.