Восеньскі матыў

Кружыць восень ціха свой апошні ліст.
Сумныя сялібы.
Ветрык голькай грае, нібы цымбаліст
Па люстэрку шыбы.
Голас шле тужлівы з высі, з-пад нябёсаў
Ланцужок гусіны.
Рэха адгукаецца на палетках босых
Клёкатам бусліным.
Вее моцна жалем, вее смуткам-болем,
Дзікай адзінотай.
Мне у вырай птушкай над жытнёвым полем
Паляцеце ахвота.
І дамоў вяртацца рана напрадвесні
У куток радзінны.
Поўніць вырай вечна развітальнай песняй
Пачуццё радзімы.