Золкі вецер блукае па росах...

Золкі вецер блукае па росах,
Разрываецца ціш машынамі.
Толькі гнёзды на голых бярозах
Мне гавораць пра лета птушынае.
Бы вяртаюць у нешта далёкае,
Што растала з бусліным клёкатам.
Я званю. Не па адрасе. Позна.
Успаміны – застылая пожня.
Не вяртаецца лета. Гудкі.
Толькі золь. Толькі стынь ля шчакі.