вецер

RSS Feed

Асенні вецер

Сярэдняя: 5 (6 галасоў)

Закляклы вільготны вецер
Прытулку нідзе не мае.
Вачыма ваўчынымі свеціць
Асенняя ноч нямая.

Спяваць ён і плакаць мусіць.
Смутак — з сабою дзеліць.
Ніхто яго ў пушчы не ўкусіць,
Ніхто і не абнадзеіць.

I вецер
Рагоча, свішча.
Падае ва ўтрапенні...
Асенняя такавішча
Ці самасуд асенні?

Без бліскавіц і грому —
Кара зямлі і неба, —
Калі ты нікому-нікому,
Нікому ў жыцці не трэба.

За вёскаю, на адзіноце...

Сярэдняя: 4 (1 голас)

За вёскаю, на адзіноце,
Асеннім днём пачуеш ты,
Як вецер на запалай ноце
Скуголіць аж да нематы.

I што ні болю, ні шкадобы
He наканована яму,
Калі бывае даспадобы
Няславіць волю, як турму, —

Hi развітання, ні спаткання,
А толькі вусцішнасць быцця:
Нібы пра згубнае каханне
Пяе няўцямнае дзіця.

Аж скаланецца раптам сэрца,
Ліхой збаяўшыся мяжы,
I так захочацца пагрэцца
Ля ўласнай цёплае душы.

Не выпусці!..

Сярэдняя: 4 (1 голас)

Не выпусці!..
Над слатою
вецер нясе маляўнічы
кляновы ліст.