Дрыготкая бярозка пад акном...

Дрыготкая бярозка пад акном,
Як адзінца, калыша ліст змарнелы.
Замкнуўшы сонца, сквапны аканом —
Асенні дзень —
                         блукае адубела.
I будзе так, пакуль сухі мароз
Заломіць на трыццатае калена.
I будзе так:
                  панура, без пагроз
Дождж наступае — нетаропка, лена...
Дзіравы стаў, ці што, нябесны дах?
Плюшчыць, сячэ з халоднаю прыпаркай.
Тапырацца шпакі на правадах...
Сарваліся...
                    Знікаюць чорнай хмаркай...
I вечарэе ранішні прасцяг...
Пружыніцца рачулкі стынь тугая.
На ўзгорку —
                     хвойнік, як вясновы сцяг,
Вечназялёным полымем шугае.