ЭЛЕГІЯ

RSS Feed
Яшчэ не ацэнена

Дождж непрыкметна скрабецца
па шкле і па твары, па сэрцы.
Вочы заплюшчу, але
мне паратунку няма.
Хіба адной табе – бачыш,
вяргіні і тыя паніклі…
Слёзы сціраю ці дождж,
восеньскі позні прывет?