Восень зноў падыходзіць...

Восень зноў падыходзіць —
I ў мяне на душы,
Як і ў роднай прыродзе,
Ціш і сіняя шыр,
I смуга, і лагоднасць,
I —
да кроплі малой —
З небам крэўная роднасць,
Роднасць з мілай зямлёй.

Вяне клён гаманлівы.
Ні хмурынкі ўгары.
У гаях і на нівах —
Яснасць сталай пары.

Толькі ў сэрца пракраўся
Адгалосак тугі,
Што на лузе —
не краскі,
А стагі.